تولد چوب سور به سال‌های میانی دهه‌ی شصت برمی‌گردد، اما شکوفایی‌اش، ثمره‌ی نگاه همدلانه‌ای است که کم و بیش در پانزده سال اخیر میان شهروندان ایرانی جا باز کرده؛ شهروندان صاحب‌ذوقی که خانه را فراتر از «سرپناه» صرف می‌خواهند و جویای لذت همنشینی با اسباب و اشیای زیبا هستند.
نام «سور» را از تلفظ مازندرانی درخت سرخه‌دار گرفته‌ایم که در گذشته پوشش سقف خانه‌ی بزرگان ایرانی را از آن تهیه می‌کرده‌اند. هنگام بریدن درخت سرخه‌دار، عطری دلنشین از آن برمی‌خیزد؛ کلام آخر ما همین است: برای فضاهای شما، عطر خوشایندِ آرامش و خشنودی را آرزو می‌کنیم.